uyutmayan düşünceler

(bkz: izlanda'nın ekonomik sıkıntıları) (bkz: jeopolitik konum)

sınavlar ve pandalar

varlık olum varlık lan. madde neden var insan niye var? yoksa her şey illüzyonun bir parçası mı? amaçlar neye hizmet eder? benim gördüğümü gören başkalarıda var mı? varlık aleminde tamamen hiçliğe yaklaşmışken, mana aleminde insana bu denli yük veren bilinç size de ağır gelmiyor mu?

gerçekleşmeyen hayaller, hayat, insanlar, dünya, düzen, sistem, kurallar vs.. düşünmek uyutmuyor, düşününce uyuyamıyor insan. enstrümantal bir müzik bulup, kemanın sesi, piyano tınısı ile boşluğs düşüp uyuyabilirsem ne ala. yoksa düşünemeyecek hale gelene kadar dön baba dönelim oynuyorum yatağın içinde. eski depresif dönemime dönüp "bi ölemedim gitti be.." diye yaşayasım geliyor böyle oldukça, umarsızca. ama o zamana göre büyüdüm biraz artık, ayıplıyorlar öleyim deyince. diyemiyorum da zaten. bir mühendis gelip uyku düğmesi bulsa fena olmaz aslında. bazen hissetmemek güzel olurdu dünyayı. en azından rahat rahat uyurdum!

bir his var her gece bu saatlerde geliyor yatılıya kalıyor. adını koyamıyor, hal hatır soramıyorum. bütün soruları o soruyor sanki bana. her soru ve her cevap canımı yakıyor üstelik. tam bu saatler işte, her gece.

gelecek kaygısı.

i̇nsanların hepsinin netlikten yana olup, belirsizlikten nefret etmelerine rağmen sürekli bahanelerin arkasına sığınıp net olmamalı beni delirtiyo

canımı dişime takıp, "ha gayret seneye mutlu olacaksın" dediğim, sürekli dişimi sıkıp ağzımda diş bırakmadığım günler mi sahiden bu günler? sahiden artık ağlayamamak ama yine de aynı acıları hissetmek için mi umut ettim ben?

ya yer çekmiyor da gök itiyorsa?

behlül'ün bihter'i yoldan çıkarıp sonra hataydı diyip nihal'le mutlu olmasını hâlâ hazmedemiyorum.

bilmemem gerekirken ezbere bildiklerim. anlatmazsam kafayı yiyecek gibiyim ama anlatmak yok. doldum taşamıyorum canım çekiliyor sanki

(#2165265) geleceğimi sikeyim.

aklımdan i̇skender ve mantı geçiyo düşündükçe uyuyamıyorum

yaptığım hatalardan ders cikardikca bu hataları nasıl yaptım demekten kendimi alıkoyamiyorum şimdi ki aklım olsa geçen yıl hafta sonunu erkek arkadasimla geçireceğime oturup soru cozerdim bir yıl daha kalmazdım şimdi ki aklım olsa araya mesafe giren insanın senden de uzaklasacgini daha erken kabullenirdim bazı şeyler insanın elinde olmuyor maalesef.

uyutmayan düşünceler ödev yaptırıyor, ders çalıştırıyor. ne diyeyim beni de bunlar hizaya sokacak.

bir gün ayça_22 son kez oturum açtı ve bunu kimse farketmedi 🙄

direkt uyuyorum artık hayal bile kurmuyorum dümdüz oh bee

Bu gece şunun farkına vardım , hayatımdaki olaylarda her şeyi net bir şekilde görebiliyorum mantığıma yatıyor ama kalbim onaylamadığından hep üzülen ben oluyorum. O kişinin beni sevmediğini umurunda olmadığımı biliyorum ama kalbim mutlu bi gelecek düşlüyor.. aynı şekilde çevremdeki olaylarda da her şeyin farkındayım ama neden salak gibi her seferinde görmezden geliyorum gerçekleri? İnternette bi yazı okumuştum "kuralını çok iyi bildiğim matematik sorularını çözemediğim de oldu" şeklinde. Ben de yöntemi biliyorum ama uygulayamıyorum.. bu gece de doğrusunu bildiğim halde yaptığım yanlışlara üzüldüğümden uykum kaçtı.. uyuyabilenlere iyi geceler dilerim..

Yarının bugünle aynı geçeceğini düşündükçe uykum kaçıyor. Zaten adam akıllı uyuduğum yok. Gelecek kaygısını falan boş verdim zaten. 10mg cipralex içiyorsun hop balık gibisin. Gelecek mi ? Geleceğin amk diyip duvarı izliyorsun falan.

Aylardır ağlamıyorum şimdi bir şarkıya ağlayacak olsaydım bu hangisi olurdu?" 40 dkdır bunu düşündüğüm için yolda uyuyamadım

Değersiz hissetmek

Dün gece uyuyamadım tayinim Maraş’tan İzmir’e çıkmış. Bütün arkadaşlarım, ailem çok sevindi duyunca ama ben sevinemedim. İptal etme hakkım var ne yapsam diye düşünmekten karnıma ağrılar girdi. Bu arada Bornova’da oturan varsa yazarlarımız arasında beni yeşillendirebilir mi? Bir konu hakkında bilgi almak istiyorum.